Leerkrachten zijn nauwelijks opgeleid. Hun motivatie is laag. Ze zien hun werk vaak als een manier om zichzelf te verrijken. Vaak komen leerkrachten niet of nauwelijks op school, terwijl ze wel worden doorbetaald. Fysieke straffen en psychische verwaarlozing zijn normaal. Na de lagere school kunnen leerlingen vaak nauwelijks lezen en schrijven. Het aantal analfabeten in Papoea groeit weer. De toekomst voor de jeugd ziet er slecht uit.
Als leraren meer en beter lesgeven, zullen kinderen meer leren. Vooral als ze dit doen als betrokken en integere mensen. Daarmee hebben leerlingen meer kans op een goede vervolgstudie. Er komen meer beter opgeleide mensen, en dus meer kans dat kinderen beter les krijgen. Kansen voor de jeugd nemen toe. Beter onderwijs, door beter opgeleide leraren met een hart voor hun leerlingen. De sleutel tot verandering waar jij aan bijdraagt.
Papoea’s zijn de oorspronkelijke bewoners van Papoea. In tegenstelling tot andere Indonesiërs behoren ze tot de Melanesische volken. Sinds de komst van de zending en missie in de jaren zestig zijn ze overwegend christelijk. Gebrek aan opleiding en kansen drijven hen naar de rand van de samenleving. De christelijke Papoea voelt zich achtergesteld en heeft vaak een laag zelfbeeld. Hij heeft jouw steun nodig.
Armoede is vaak een gevolg van een gebrek aan kansen. Goed onderwijs biedt de jonge generatie nieuwe kansen. Onderwijs door goede en toegewijde leraren. Zij leggen de basis en vormen kinderen tot waardevolle mensen. Zij maken het verschil en kunnen de cirkel van armoede doorbreken. In hun gezinnen en in hun dorpen. Daar help jij aan mee.
Kennis is belangrijk, maar maakt je nog geen goede leerkracht. Persoonlijke vorming gebeurt juist ook in het samenleven met elkaar. Colleges, gesprekken, werken in de tuinen, sporten, Bijbelstudies, samenleven in internaten, het gebeurt allemaal op de campus van Karunia. Dat vraagt om onderwijsmaterialen, onderhoud en uitbouw van gebouwen. Ook jouw steun is daarbij onmisbaar.
In 1962 trok Nederland zich terug uit Papoea. Papoea werd onder dwang ingelijfd bij Indonesië. Sindsdien blijft Papoea in ontwikkeling achter bij de rest van Indonesië. Nederland kan Papoea alsnog helpen ontwikkelen. Via onderwijs, zodat Papoea’s zelf profiteren. Onze verantwoordelijkheid als Nederlanders.
De maatschappij in het binnenland van Papoea is in crisis. De snelle veranderingen sinds de jaren zestig, de komst van Indonesië en het verdwijnen van de oude cultuur eisen hun tol. Er is veel agressie en frustratie. De jonge generatie groeit zonder richting op. Op de hogeschool leren studenten dat God ze met een doel heeft geschapen. Dat het liefhebben van God en je naaste je leven inhoud geeft. Om dat in Papoea in de praktijk te brengen is niet makkelijk. Maar leven met een doel maakt dankbaar. En laat zien dat er hoop is voor Papoea. Die hoop help jij uit te dragen.
Karunia’s aanpak heeft zich in Papoea bewezen. Wanneer leerkrachten vanuit hun hart lesgeven, zullen kinderen hun gaven ontwikkelen. En daar zal de hele samenleving van profiteren. Met jouw hulp kunnen we deze aanpak ook op andere plaatsen in de wereld inzetten.
