Studenten en docenten van de hogeschool van Karunia steken de handen uit de mouwen. Gewapend met handschoenen en vuilniszakken trekken ze door de straten van Wamena. Soms tref je ze aan langs de doorgaande weg waar de school aan ligt, maar soms ook in een mooi stukje natuur of in het centrum van de stad Wamena. Ze maken bermen schoon, halen goten leeg en verzamelen zo in korte tijd een enorme hoeveelheid afval. Dit soort schoonmaakacties zijn in Papoea volstrekt uniek.
De hogeschool van Karunia is niet alleen een school waar studenten onderwijs krijgen, maar ook een leefgemeenschap waar studenten en docenten samen met elkaar optrekken. Ze stimuleren elkaar om hun christen-zijn handen en voeten te geven, vanuit de overtuiging dat geloven zichtbaar moet worden in je leven. De leefgemeenschap is een bron van creatieve ideeën en activiteiten. Eén zo’n idee is het organiseren van schoonmaakacties in de buurt. Studenten en docenten gaan samen de straat op om zwerfafval op te ruimen. Hoewel je in Nederland misschien nog wel eens iemand met een afvalzak over straat ziet gaan, komen dit soort acties in Papoea eigenlijk nooit voor. Er is nauwelijks aandacht voor milieubescherming. Mensen gooien hun afval met het grootste gemak op straat en ook huiselijk afval wordt zonder nadenken in de goot of zelfs in de rivier gedumpt. Dat er sprake is van een serieus probleem, moge duidelijk zijn: Indonesië is wereldwijd de op één na grootste vervuiler van plastic afval.
Op de hogeschool van Karunia klinkt echter een ander geluid. Hier wordt vaak gepraat over rentmeesterschap en de zorg voor Gods schepping. God heeft ons een prachtige aarde gegeven, maar we zijn wel verantwoordelijk voor het gebruik ervan. Het schoonhouden van je stad is een teken dat je die verantwoordelijkheid serieus neemt. Een christen die werk maakt van zijn geloof, draagt dus ook zorg voor het milieu. Dit is de boodschap die de hogeschool aan hun studenten mee wil geven. En die boodschap is voor de studenten soms best even wennen. Ook de reacties op hun schoonmaakacties zijn heel verschillend. Sommige ouderen reageren enthousiast: toen zij jong waren, was er alleen nog maar organisch afval en bestond al dat zwerfafval nog niet. Anderen reageren vooral verbaasd en vinden het maar een vreemd idee dat je vrijwillig je handen in vieze goten steekt. Maar over het algemeen halen de studenten veel voldoening uit de schoonmaakacties. Het afval rapen geeft hun het gevoel dat ze iets waardevols doen en leert hun dat de manier waarop zij leven ertoe doet. Niet alleen wanneer ze voor de klas staan, maar ook daarbuiten.
