Het leven in de hooglanden van Papua kan heftig zijn. Allerlei factoren spelen daarin mee: razendsnelle maatschappelijke ontwikkelingen, een geschiedenis van onderdrukking, een laag zelfbeeld, geweld, onkunde, gebroken gezinnen, alcohol en corruptie. Jongeren hebben geleerd te overleven.

Binnen de muren van de hogeschool heerst echter een andere cultuur. Een community van grace & growth. Vanuit Bijbelse waarden en normen wordt ingezet op loyaliteit, integriteit, zelfopoffering, waarachtigheid en naastenliefde. Een leven in navolging van Jezus Christus. Een levenswijze waarin je naar elkaar toe verantwoordelijk wordt gehouden. Die atmosfeer voel je als je op de campus bent.

Het onderwijs op Papoea kenmerkt zich meestal door duduk, dengar, diam (3D), stil zitten, luisteren, stil zijn. De leerkracht geeft aantekeningen en draait zijn lesje af. De leerkracht controleert niet of de leerlingen de lesstof begrijpen. Vragen worden vaak niet op prijs gesteld. De talenten van kinderen kunnen zo niet opbloeien. Het gevolg: kinderen denken dat ze dom zijn en weinig kunnen.

Onze hogeschool zet in op interactief onderwijs waarin het kind centraal staat. Vanaf het eerste studiejaar komen studenten hiermee in aanraking. Met heel veel praktijklessen, stages, observaties en feedback wordt deze andere manier van onderwijs uiteindelijk een onderdeel van de student zelf. Zij zien kinderen als waardevol en helpen hun potentie te ontwikkelen. Dat zie je terug in de klas.