Afgelopen week is het schooljaar in Indonesië afgerond. Tenminste, voor zover scholen er dit jaar actief waren. Vanwege Corona ware de meeste scholen het hele jaar dicht of gaven leerlingen huiswerkpakketten mee. Voor de kinderen in Papoea is deze situatie desastreus. Scholen die toch al nauwelijks functioneerden, zagen in de coronacrisis een goede reden om de deuren nu maar helemaal te sluiten.

Gelukkig ging het onderwijs op de hogeschool van Karunia in Wamena wel door. Het opleiden van een nieuwe generatie gemotiveerde leerkrachten is juist nu belangrijk. Leerkrachten die de problemen – zoals de coronapandemie – serieus nemen, maar niet bij de pakken neerzitten. Leerkrachten met hart voor hun leerlingen, die zich zorgen maken over de enorme leerachterstanden die zijn ontstaan.

Afgelopen week werd ook op de hogeschool het schooljaar afgesloten. De laatste week staat traditioneel in het teken van gemeenschappelijke activiteiten. Dit keer werden er allerlei grotere en kleinere klussen rondom de hogeschool uitgevoerd. De hogeschool krijgt dit jaar financiële steun van Word & Deed voor het opknappen van het hekwerk rondom de campus. Docenten, studenten en ouders hebben daar samen hun schouders onder gezet. Een goed hek zorgt ervoor dat de campus er goed onderhouden uitziet. En dat varkens de tuinen van de studenten niet leeg eten.

Dit soort activiteiten zijn een belangrijk onderdeel van het leven op de campus. Leren doe je niet alleen in een klaslokaal, maar ook daarbuiten. Je samen inzetten voor een mooi resultaat creëert eigenaarschap, verantwoordelijkheidsgevoel en een gezond gevoel van eigen waarde. Belangrijke eigenschappen voor een leerkracht die straks staande wil blijven op een school waar veel collega’s goed onderwijs niet echt belangrijk vinden.